در آلبوم «سرگرم تا سرحد مرگ» که به سبک زندگی انسان امروزی و ارزش‌های آن انتقاد میکند قطعه‌ای هست به نام What God Want's (خدا چه می خواهد) که در آن به آنچه سردمداران قدرت می خواهند اشاره می شود، کسانی که اثری از انسانیت و شرافت در آنها نیست و صرفاً در جهت منافع خود و سود بیشتر مردم را با ابزاری مانند تلویزیون، رسانه‌ها، تبلیغات و … به سمت و سویی که می‌خواهند می کشند و خواستشان را در لوای خواست خدا جلوه داده و اینگونه اهداف خود را پیش می برند.
در قطعه دیگر این آلبوم به نام It's a Miracle (این یک معجزس) که در این مقال مد نظرمان می باشد، راجر واترز توضیح میدهد که حالا ما به هرچه خدا میخواست رسیده‌ایم و بصورت کنایه آمیزی به موارد شاخصی که خواست خداوند (سودجویان) است و بصورت ارزش تلقی می‌شود اشاره کرده.
این یک معجزه است (It's a Miracle) به زعم بسیاری نقطه قوت آلبوم «سرگم تا سرحد مرگ» بوده؛ راجر واترز در این آهنگ تقابل بین دو گروه فقیر و ثروتمند را به طور استثنایی بیان کرده است؛ در نمونه هایی میبینیم که ثروتمندان انبارهای روغن دارند یا اقیانوسی از شراب یا ماشین های گران قیمت دارند و هر وقت که بخواهند در جهت منافعشان قحطی را به مردم فقیر تحمیل می کنند، آنجایی که می‌گوید We've got choice به اینکه در زندگی لوکس مان حق انتخاب داریم که ماشین مورد علاقۀ مان را برانیم و ارجحیت این حق به قحطی در نقاط دیگر جهان اشاره میکند؛ در بندی از این آهنگ میان دو رود دجله و فرات را توصیف میکند که مکانی برای خوش گذرانی ثروتمندان است و در سویی دیگر کشاورز فقیری را توصیف می کند که هر چه کاشته بود درو کرده تا قرض ناچیزش را بدهد. در خطی که می‌گوید She said meet me/ In the Garden of Gethsemane my dear به اینکه چگونه انسانها مانند خیانتی که به عیسی مسیح در باغ Gethsemane شد به هم خیانت می‌کنند اشاره می‌شود و در بند آخر آن نیز واترز به خواننده ی اپرا "لوید وبرز" هم طعنه ای زده، او مدتها پیش در اظهاراتی راجر واترز را یک اپرا کار نا لایق دانسته و وی را مورد تمسخر قرار داده بود.